ҚР Конституциясының 3-бабы

Қазақстан Республикасы Конституциясының 3-бабының қолданыстағы редакциясы түсініктемелермен.

1. Мемлекеттік биліктің бірден-бір бастауы – халық.

2. Халық билікті тікелей республикалық референдум және еркін сайлау арқылы жүзеге асырады, сондай-ақ өз билігін жүзеге асыруды мемлекеттік органдарға береді.

3. Қазақстан Республикасында билікті ешкім де иемденіп кете алмайды. Билікті иемденіп кетушілік заң бойынша қудаланады.

Халық пен мемлекет атынан билік жүргізуге Республика Президентінің, сондай-ақ өзінің конституциялық өкілеттігі шегінде Парламенттің құқығы бар. Республика Үкіметі мен өзге де мемлекеттік органдар мемлекет атынан оларға берілген өкілеттіктері шегінде ғана билік жүргізеді.

4. Республикада мемлекеттік билік біртұтас, ол Конституция мен заңдар негізінде заң шығарушы, атқарушы және сот тармақтарына бөліну, олардың тежемелік әрі тепе-теңдік жүйесін пайдалану арқылы, өзара іс-қимыл жасау принципіне сәйкес жүзеге асырылады.

Қазақстан Республикасы Конституциясының 3-бабына түсініктеме

3.1. Негізгі Заңның түсіндірмелі бабының осы тармағымен мемлекет пен оның органдарын қалыптастыруда Қазақстан халқының басым рөлі айқындалды. Халықтың ерік-жігерін мемлекеттік билікті қалыптастырудың жалғыз көзі ретінде бекіте отырып, бұл ереже мемлекеттік биліктің заңдылығын алдын-ала анықтайды, өйткені тек Қазақстан халқы президентті сайлайды, Парламент пен жергілікті өкілді органдарды құрады.

Бұдан басқа, осы ережеден қазақстандық құқықтың қалыптасқан орнықты жүйесінің негізінде халықтың еркі жатыр. Шынында да, 1995 жылы 30 тамызда қабылданған бүкілхалықтық референдумда елдің Негізгі Заңы мемлекеттік құрылымды, басқару формасын, мемлекеттік биліктің жоғары және жергілікті органдарының жүйесін, сондай-ақ оларды ұйымдастыру мен қызмет етудің негізгі принциптерін анықтауда халықтың еркі жатыр. Халықтың еркі Конституцияда қоғам мен мемлекеттің әлеуметтік, экономикалық және саяси негіздерін, қоғамдық қатынастарды құқықтық реттеу негіздерін бекіту арқылы да көрінеді.

Негізгі Заңда негізгі идеяларды, нормалар мен қағидаттарды бекітуде көрсетілген халықтың ерік-жігері ҚР қолданыстағы құқығының бүкіл жүйесі құрылған құқықтық іргетас құрды деп айтуға болады.

Конституцияның 3-бабы 1-тармағының маңыздылығы мен маңыздылығы мемлекеттің және оның органдарының халық алдындағы жауапкершілігі туралы құқықтық идеяның құқықтық мемлекет қағидаттарына толық сәйкес келетіндігінде екенін атап өткен жөн.

3.2. Бұл тармақ Негізгі Заң халықтың мемлекеттік билікті жүзеге асыруға тікелей қатысуының екі нысанын көздейтін ережені анықтайды:

– тікелей-республикалық референдумға қатысу, Президентті сайлау, Парламентті, жергілікті өкілді органдарды қалыптастыру арқылы. Бұл тікелей демократияның формалары, онда адамдар ерікті түрде маңызды мемлекеттік мәселелерді шешуге қатысады;

– делдалдық, яғни халықтың өз билігін жүзеге асыруын мемлекеттік органдарға беру арқылы. Бұл тұрғыда академик Г.С. Сапарғалиевтің «мемлекеттік органдар» мемлекеттің барлық органдарын білдірмейді деген ұстанымымен келісу керек. Жалпы халық өз билігін өзі таңдаған субъектілерге – Президентке және Парламенттің сайланған депутаттарына (Мәжіліс депутаттарына) ғана береді. Аталған субъектілерге халық өз билігін жүзеге асыруды тапсыратындықтан, оларға халық оның атынан сөз сөйлеу құқығын береді. Конституцияның қарастырылып отырған ережесінде біз, біріншіден, халық туралы, Мемлекеттік биліктің жалғыз көзі ретінде, екіншіден, халық өз билігін жүзеге асыруды тапсыра алатын жоғары мемлекеттік билік туралы айтып отырмыз1.

3.3. Негізгі Заңның түсініктеме берілген бабының осы тармағымен Қазақстан Республикасында мемлекеттік билікті ешкім бере алмайтыны айқындалған. Бұл ереженің маңыздылығы тек халықтың президентті сайлауға және парламентті құруға құқығы бар екендігімен анықталады. Осылайша, халық немесе халық өкілдері сайлаған Парламент депутаттары мен Президент Конституция негізінде халықтың атынан мемлекеттік билікті жүзеге асыруға құқылы.

Конституция халық пен мемлекет атынан ҚР Президенті мен Парламентіне оның конституциялық өкілеттігі шегінде сөз сөйлеу құқығын береді, өйткені бұл субъектілер ғана халықтың еркін білдіре алады.

Республика Президенті мемлекет атынан оның басшысы және тәуелсіз Қазақстанның негізін қалаушы, Қазақстан Республикасының Тұңғыш Президенті – Елбасы ретінде сөз сөйлейді. Осы Ережемен мемлекет қызметінің негізгі қағидаттарының мызғымастығына кепілдік белгіленеді. Сонымен қатар, ҚР Президентінің мәртебесі Қазақстан Республикасының Тұңғыш Президенті-Елбасы туралы Конституциялық заңда бекітілген және Президенттің билік тармақтарының ешқайсысына жатпайтыны қисынды, бірақ сонымен бірге олардың барлығына қатысы бар. Бұл ереже Конституция және басқа да нормативтік құқықтық актілер, оның мәртебесі шеңберінде жүзеге асырылатын ҚР Президентінің іс-әрекеттері, акциялары ҚР барлық мемлекеттік органдары үшін міндетті екенін білдіреді.
_______________________
1 Қазақстан Республикасының Конституциясы. Нормативтік-құқықтық түсініктеме ред.г. С. Сапарғалиева. – Алматы: Нұр-пресс, 2004. – Б. 25.

ҚР Парламентіне мемлекет атынан халықтың мүддесін білдіретін алқалы орган ретінде әрекет етуге конституциялық өкілеттік берілген. Бұл ереже оның келесі компоненттеріне негізделген:

1) бұл тежеу мен тепе-теңдіктің тұтас механизмінің құқықтық негізі;

2) Парламенттің мәртебесіне және оның қызмет рәсіміне арналған нормативтік-құқықтық массивте оның өкілеттіктерін кеңейту туралы нормалар қамтылмайды.

Конституция нормаларына сәйкес мемлекет атынан үкімет және өзге де мемлекеттік органдар сөз сөйлей алады. «Өзге мемлекеттік органдар» деп орталық, жергілікті мемлекеттік органдар түсініледі. Осылайша, Үкімет пен өзге де мемлекеттік органдарға мемлекет атынан өздеріне берілген өкілеттіктер шегінде сөз сөйлеу құқығы берілген. Демек, «өкілетті өкілеттіктер» – бұл Негізгі Заңда, Үкіметтің және өзге де мемлекеттік органдардың мәртебесін айқындайтын арнайы құқықтық актілерде, сондай-ақ өзге де нормативтік құқықтық актілерде бекітілген өкілеттіктер жиынтығы.

Алайда, билік өкілі немесе жауапты мемлекеттік лауазымды атқаратын лауазымды тұлға атағын өз бетінше берген жағдайда, азамат, қоғамдық бірлестік немесе Қазақстан Республикасында билік беруге үміткер қандай да бір ұйым ҚР ҚК нормаларына сәйкес қылмыстық жауапкершілікке тартылуы мүмкін.

3.4. Қарастырылып отырған тармақта Негізгі Заң Қазақстан Республикасының егемендігі фактісімен, оның мемлекеттік және аумақтық тұтастығымен алдын ала айқындалатын мемлекеттік биліктің бірлігін көздейтін ереже айқындалған. Өз нысаны бойынша біртұтас болып табылатын Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік биліктің бірлігі жоғары органдардың: Парламенттің, Үкіметтің, Жоғарғы Соттың бірыңғай жүйесінің болуын білдіретіні даусыз. Аталған мемлекеттік органдар мемлекеттің функцияларын жүзеге асырады, мемлекеттік биліктің бірыңғай жүйесінің әртүрлі тармақтарына жатады, тығыз өзара іс-қимылда болады және оларға тән құралдармен ортақ мақсаттарға қол жеткізуге әрекет етеді.

Мемлекеттік билікті жоғарғы және орталық билік органдарынан басқа, біртұтас жүйе болып табылатын жергілікті мемлекеттік органдар да жүзеге асырады. Академик Г. С. Сапарғалиевтің мемлекеттік биліктің бірлігі оны көлденең де, тігінен де бұтақтарға бөлу принципіне негізделген деген ұстанымын дұрыс деп тану керек. Қазақстан Республикасында билікті бөлудің өкілеттіктерді ажырату саласындағы ерекшеліктері бар1.
_______________________
1 Қазақстан Республикасының Конституциясы. Нормативтік-құқықтық түсініктеме ред.г. С. Сапарғалиева. – Алматы: Нұр-пресс, 2004. – Б. 27.

Заң шығарушы билікті Парламент, атқарушы билікті – Үкімет пен жергілікті атқарушы органдар, сот билігін – Жоғарғы Сот және жергілікті соттар жүзеге асырады. Бірыңғай мемлекеттік биліктің аталған иерархиясында биліктің барлық аталған тармақтарының үстінде тұрған ҚР Президентіне ерекше орын беріледі.

Биліктің барлық тармақтарының өзара іс-қимылы Конституцияның және басқа да нормативтік құқықтық актілердің құқықтық негізінде жүзеге асырылады. Осы Ережеге сәйкес, Негізгі Заңда тежеу және тепе-теңдік жүйесі негізінде биліктің белгілі бір тармағының өкілеттіктерін жүзеге асыру шектері қарастырылған, бұл ретте оларды асыра пайдаланғаны үшін жауапкершілікті көздей отырып, өкілеттіктер шеңберінде бірыңғай мемлекеттік билік тармақтарының қызметін қамтамасыз ететін белгіленген ұйымдастырушылық және құқықтық шаралар кешені түсініледі.

Тежеу жүйесі – бұл билік тармақтарының қызметін заң шеңберінде ұстаудың Конституциялық тәсілдері. Демек, Парламент, Үкімет, Жоғарғы Сот өз қызметін тек өз өкілеттіктері мен құзыреті мәселелері бойынша жүзеге асырады. Мәселен, Парламент заңнамалық қызметті жүзеге асырады, Үкімет – Қазақстан Республикасында атқарушы органдар жүйесін және олардың басшылығын басқара отырып, атқарушы билікті жүзеге асырады. Жоғарғы Сот тек сот практикасы саласында нормативтік қаулылар қабылдайды.

Өз конституциялық өкілеттіктерін қорғау және ҚР Конституциялық заңнамасында егжей-тегжейлі көрсетілген Конституцияның бұзылуына жол бермеу мақсатында биліктің бір тармағына екінші тармаққа қарсы тұрудың Конституциялық бекітілген тәсілдерін тепе-теңдік деп түсіну керек. Осылайша, Парламенттің конституциялық емес заңдарды қабылдауына қарсы тұру үшін Президентке вето құқығы берілді. Бұл қатарда биліктің үштік жүйесінен тыс, олардың өз өкілеттіктерін сақтауын қамтамасыз ететін Конституциялық Кеңеске ерекше орын беріледі1. Әрине, бұл Конституциялық өкілеттіктерге сәйкес құқықтық шешімдер қабылдауға арналған юрисдикциялық орган. Сонымен бірге, бұл өзінің құрылу тәртібі, құрамы, шешілетін істердің сипаты бойынша саяси орган. Мазмұнындағы кез-келген Конституциялық мәселе саяси сипатқа ие, өйткені ол саяси билікті бөлу және жүзеге асыру мәселелерін қозғайды2.

Осылайша, тежеу мен тепе-теңдіктің кешенді жүйесі Қазақстан Республикасындағы біртұтас мемлекеттік биліктің қандай да бір тармағының билікті басып алуын болдырмайды.
_______________________
1 салыстырмалы конституциялық құқық. – М, 1996. – Б. 165.

2 сол жерде, Б. 166.

ҚР Конституциясының 3-бабына тағы бір түсініктеме

3-бап Қазақстандағы мемлекеттік биліктің негіздерін және оны ұйымдастыру қағидаттарын айқындайды. Мақаланың әр тармағын толығырақ қарастырайық.

Мемлекеттік биліктің жалғыз көзі-халық. Бұл мемлекеттің демократиялық негізін көрсетеді және мемлекеттік билік азаматтардан шыққанын және олардың мүдделеріне қызмет ететінін білдіреді.

Халық билікті тікелей республикалық референдум және еркін сайлау арқылы жүзеге асырады. Бұл дегеніміз, азаматтар референдумдарда негізгі шешімдер қабылдауға қатысады және өз өкілдерін мемлекеттік органдарға сайлайды. Осылайша, халық өз билігін жүзеге асыруды мемлекеттік органдарға тапсырады.

Қазақстан Республикасында билікті ешкім иемдене алмайды. Билікті иемдену заң бойынша қудаланады. Бұл елдегі биліктің заңға сәйкес жүзеге асырылуын қамтамасыз етеді және билікті басып алуға жол бермейді. Халық пен мемлекет атынан сөз сөйлеу құқығы Президент пен Парламентке олардың конституциялық өкілеттіктері шегінде тиесілі. Үкімет және басқа да мемлекеттік органдар мемлекет атынан өздеріне берілген өкілеттіктер шегінде әрекет етеді.

Республикадағы мемлекеттік билік біртұтас және билікті заң шығарушы, атқарушы және сот тармақтарына бөлу қағидатына сәйкес Конституция мен заңдар негізінде жүзеге асырылады. Билік тармақтары арасындағы өзара іс-қимыл тепе-теңдікке және билікті теріс пайдаланудың алдын алуға ықпал ететін тепе-теңдік пен тепе-теңдік жүйесін қолдану арқылы жүзеге асырылады.

Жалпы, Қазақстан Республикасы Конституциясының 3-бабы Мемлекеттік биліктің негіздерін, оны ұйымдастыру қағидаттарын және демократиялық бақылаудың кепілдіктерін айқындайды. Ол билікті жүзеге асыруға халықтың қатысуының маңыздылығын атап көрсетеді және билікті заң шығарушы, атқарушы және сот тармақтарына бөлу принциптерін белгілейді. Бұл тармақтар арасындағы өзара іс-қимыл мүдделер тепе-теңдігін қамтамасыз ететін және билікті асыра пайдаланудың алдын алатын тежеу және тепе-теңдік жүйесін қолдану арқылы жүзеге асырылады.

Осылайша, 3-бап Конституцияның маңызды элементі болып табылады, өйткені ол Қазақстан Республикасында мемлекеттік билікті ұйымдастыру мен оның жұмыс істеуінің негіз қалаушы қағидаттарын айқындайды. Бұл барлық мемлекеттік органдар мен лауазымды адамдардың іс-әрекеттері конституциялық нормалар шеңберінде және азаматтардың мүдделерін ескере отырып жүзеге асырылуын қамтамасыз етеді.